Wieża ostatecznej obrony

Wieża ostatecznej obrony znajduje się w północno-zachodniej części Wzgórza Zamkowego, a została odsłonięta dopiero w 90. latach XX wieku. Była to budowla pierwotnie o wysokości co najmniej 25 metrów, na rzucie koła o średnicy 12 metrów i grubości murów 4,2 metra. Wnętrze użytkowe liczy zaledwie 3 metry średnicy. Wieże takie Słowianie zwali stołpami, czyli słupami, ale częściej spotykana jest nazwa wieża ostatecznej obrony. Wieża stanowiła najsilniejszy element obronny i pełniła też funkcje refugium, czyli miejsca schronienia po przełamaniu obrony wałów przez wroga. Przy odpowiedniej ilości wody, żywności i broni w wieży można się było bronić jeszcze jakiś czas, do nadejścia odsieczy. Została wzniesiona w XIII wieku, może jeszcze w czasach kasztelańskich, albo w momencie powstania samodzielnego księstwa cieszyńskiego.