8.Stefania Juzwa 1905 - 1987

Stefania Sas – Jaworska urodziła się w majątku na terenie Rosji. Rodzina jednak zmieniła miejsce zamieszkania i maturę zdała w Żywcu. Studia na uniwersytecie lwowskim, na kierunku geografia, skończyła w 1935 r. Już wcześniej podjęła pracę w szkole. Za nauczyciela, Stanisława Juzwę,  wyszła za mąż, w 1939 r. i razem zamieszkali w jej rodzinnym domu, w Dzięgielowie. Ponieważ nie podpisali niemieckiej listy narodowościowej, musieli opuścić dom i okupację przetrwali na terenie Generalnej Guberni. Małżeństwo jednak rozpadało się, dzieci nie mieli. Po zakończeniu wojny wróciła i uczyła geografii w Liceum Pedagogicznym w Cieszynie. Na emeryturę przeszła w 1961 r., ale nadal udzielała się społecznie. W szkole organizowała kółka krajoznawcze, prowadziła zajęcia z esperanto, które stało się jej wielką miłością. Działała w rożnych stowarzyszeniach esperanckich, jeździła na kongresy. Otrzymała odznaką Zasłużonego Esperantysty, a koło w Cieszynie dzisiaj należy do najaktywniejszych w kraju. Znała nie tylko ten język, ale również rosyjski, niemiecki i francuski. W Dzięgielowie odwiedzali ją goście z całego świata. Po wycofaniu się z aktywności publicznej zainteresowała się działalnością lokalnych twórców ludowych i zbierała bibliografię przedmiotową dotyczącą ich działalności. Była jedną z najbardziej znanych postaci w mieście, ale politycznie nie angażowała się, była bardzo religijna. Lokalne środowisko doceniło jednak jej pracę, otrzymała wiele odznaczeń. Była wspaniałą nauczycielką, działaczką społeczną, esperantystką. Została pochowana na cmentarzu w Dzięgielowie. – zmarła w 1987 roku.