Średniowieczny nieistniejący klasztor franciszkanów

Założony przez św. Franciszka z Asyżu zakon Braci Mniejszych podzielił się w poł. XV w. na zwolenników umiarkowanej i bardziej zaostrzonej reguły. Tych drugich, od nazwiska jednego z ich przywódców Bernardyna ze Sieny, nazywano bernardynami albo bosakami, gdyż nie nosili obuwia. Klasztor w Cieszynie należał do prowincji czeskiej bernardynów, jak inne ich domy na Śląsku. Powstał w 1476 r., w czasach kiedy księstwem cieszyńskim rządził Przemysław II, który podarował grunt pod klasztor. Zbudowano go poza murami miejskimi, niedaleko Bramy Frysztackiej, stąd zwano go klasztorem za Frysztacką Bramą, albo dolnym (w odróżnieniu od klasztoru dominikanów). Nie wiemy, jak klasztor wyglądał, wiadomo, że istniał przy nim kościół lub kaplica p.w. św. Trójcy. Znane są zaledwie nieliczne i skromne donacje na rzecz klasztoru. 

Koniec klasztoru bernardynów w Cieszynie przypadł na okres reformacji, kiedy zakon zdziesiątkowały panujące w tym czasie epidemie. W 1542 r. w pozostał w nim tylko jeden zakonnik, którego urzędnik książęcy, niewątpliwie na polecenie księcia, rozkazał odwieźć do Bytomia. W 1545 r. książę Wacław Adam darował klasztor franciszkanów „przed miastem naszym Cieszynem, u bramy frysztackiej” Cieszynowi, z przeznaczeniem dla szpitala mieszczańskiego. Jeszcze syn i następca tego władcy, książę Adam Wacław posiadał księgi zabrane z biblioteki klasztoru bernardynów. Po przywróceniu w księstwie cieszyńskim Kościoła katolickiego nie odzyskali oni swojego klasztoru, podejmowane później starania nie przyniosły rezultatu. Władze miejskie rozparcelowały teren dawnego klasztoru i sprzedały jako ogrody. W końcu XVIII w. większą ich część skupił w swoim ręku ks. Leopold Jan Szersznik, który urządził tu ogród botaniczny. Odkrył też ponad 50 grobów, które uznał za pochówki bernardynów. Upamiętnił ich w formie piramidy, z resztek klasztoru, jakie się jeszcze zachowały do jego czasów, wzniósł sztuczną bramę wjazdową do klasztoru. Te ostatnie materialne pamiątki po cieszyńskich bernardynach zaginęły po 1802 r., kiedy Szersznik sprzedał swój ogród Towarzystwu Strzeleckiemu, które urządziło tu strzelnicę. Pozostała po nich jedynie nazwa Bosak, popularne określenie tej części Cieszyna. Idąc dalej ul. Michejdy mijamy z prawej strony ul. Bóżniczą, nieprzejezdną uliczkę prowadzącą do tzw. Kurzego Targu. Tu, naprzeciwko spalonej w 1939 r. żydowskiej synagogi głównej, znajduje się Zbór „Elim” Kościoła Zielonoświątkowego, wybudowany w latach 1985–89 według projektu Leonarda Grossa. Idąc dalej dochodzimy do Pl. Londzina, przy którym znajdują się aż dwa obiekty sakralne. Pierwszym jest położony w wśród drzew pełniących funkcję parku, kościół św. Trójcy.