7. Bolesław 1331/1332 + 23 VII 1356

      Syn Kazimierza I i Eufemii Trojdenowiczówny. Raczej osobiście, nie zaś pod naciskiem zewnętrznym wybrał karierę duchowną. Za takim wnioskiem przemawia fakt, iż był starszy od brata, Przemysława, a więc miał pierwszeństwo w przejęciu księstwa. Zyskał przychylność króla czeskiego, Jana Luksemburskiego, który zabiegał o zgodę papieską na objęcie przez księcia cieszyńskiego kanonikatu i prebendy w katedrze krakowskiej lub wrocławskiej. Zabiegi te zakończyły się sukcesem. Bolesław, jako kleryk wrocławski, najpierw (w 1349 r.) otrzymał kanonię krakowską, a następnie, po 11 VI 1355 r., dzięki poparciu Karola IV, godność kanonika wrocławskiego. W 1353 r. został kapelanem króla Karola IV i w związku z tym prepozyturę kościoła pod wezwaniem Wszystkich Świętych na zamku praskim. Wspaniale zapowiadającą się karierę kościelną przerwała nagle śmierć.

/MBVat, T. 1, nr 534, MPVat, T. 1, str.426, T. 3, nr 326, 353,K. Jasiński: Rodowód, s. 139/.